Garrasi handi bat entzun da.

AMONA: Topatu ditu. Beste garrasi bat.

AMONA: Ez, lehen bat topatu du, orain bestea...

AMA: Ama! Ama!!

AMONA: Zer da, Maritere?

AMA: Etxe guztia eskalez beteta! Bat pasiluan, beste bat egongelan, baina zer da hau? Nola sartu dira, edo zer egiten dute hemen?

AMONA: Ba, Txaroren zain daude.

AMA: Txaro? Hemen ez dago Txarorik! Hara, ama, esan biei alde egiteko hemendik, Ertzantzari deitu baino lehen!

AMONA: Lasai, neska! Ez dago kuidadorik!

AMA: Berorrek utzi al die sartzen?

AMONA: Ba, bai... Txaro ez al da, ba, gaur etortzekoa?

AMA: Baina zein Txaro, ordea?

AMONA: Maiteren laguna.

AMA: Maiteren laguna? Baina zer ikusi dauka Maiteren lagun batek kinki-jende honekin?

AMONA: Maritere, faborez, ez dutela kalterik egingo!

AMA: Jesus, Jesus! Gaur umore onez jaikitzeko egin ditudan ahaleginak egin, e, eta, aspaldiko partez, horoskopoa ere nire alde nuela. Hara, hau bada gero, e! Hau bada, gero!

AMONA: Baina isilduko al zara, emakumea? Hori da erretolika! Hauxe duk hauxe!

"Din-don" tinbrea.

AMONA: Hara, badator Txaro!

AMA: Txaro...

AMONA: Jantzi edo... bixaje horrekin txukuna zaude, ba, inoren begi aurrerako!