Gerra zibilaren garaiko Extremaduran, eta 60ko hamarkadako Bizkaia industrialean kokatzen da Toti Martinez de Lezearen eleberri hau. Manuel gaztea Badajozera doa eta han jakingo du gurasoek Extremadurako lur-jauntxoen eta gerra zibilaren erruz egin zutela ihes Euskal Herrira.

Egilea: Toti Martinez de Lezea
Itzulpena: Miren Arratibel
Argitaletxea: Erein
Argitalpen-urtea: 2018

Euskal Herriko jende askoren historia kontatzen da nobelan, Extremaduratik milaka lagun etorri zelako 1930eko hamarkadan lur-jauntxoengandik, gosetik eta gerratik ihesi. Baina Euskal Herrian ere baziren jauntxoak, industria alorrean, eta ia jauntxokeria bera jasan behar izan zuten etorkin edo desterratu haiek eta haien ondorengoek.
 

Erein argitaletxeko web-orrialde honetan duzu lehen kapitulua irakurgai, eta helbide honetan, berriz, eleberriaren inguruko bideo laburra entzun dezakezu.

Hona pasarte bat:
– Manu… Manuel.
– Bilbotik zatozela entzun dut.
– Hala da.
– Eta nolatan otu zaizu paraje hauetara etortzea, hemen jaio eta alde egin zutenek ere ahantziak dituztelarik?
– Ba, begira… Aldaketa nahi nuen… Esadazu, herrian al zinen gerra garaian? […]
– Hemen ez ziren gertatu beste toki batzuetan esaten diren gauza horiek –erantzun zuen gizonak zakar samar–. Ordena izan da hemen nagusi, beti errespetatu izan dira hemen legea, familia eta eliza.
– Hara! Etxaldeak okupatu eta jendea fusilatu zutela entzuna daukat.
– Aberriaren etsai ziren “errusiarren” kontua izan zen hura, baina bizkor asko sartu genituen arrastoan.
– Fusilatu egin zenituzten.
 

 (246. or)