Ez dakit zergatik nekatzen garen liburuendako izen berriak asmatzen... Beti ari gara liburu bera idazten (Walt Whitman eta Luis Cernuda dira orain burura datozkidan kasurik nabarmenenak, baina zenbat halako!), beti bizitza bera bizitzen…

Bidaia batean bezala, eguzki bera dugu lagun eta bidaide; ilargi eta izar berberak. Ber haizeak dabiltza ordokietan gaindi, euri xehe edota erauntsi berberak goian-behean. Ibai eta erreka guztiak bat dira, eta den-denek itsaso berean isurtzen dute ura.

Izakiak oro sortze edo jaiotzarekin hasten dira, eta orobat finitzen, goiz edo berant, hiltzearekin. Ezdeusetik gatoz eta Ahantzerrirantz abiatzen gara fite, baitezpada, geriza bila. Lagun onen gisara, aterperik sekula ukatuko ez digun Ahantzerrirantz…

 Amak itsas bidaia bat irabazi du gure familiaren osasuna arriskuan jarri ostean: oso zaila da eskabetxeko berberetxoen patearen 500 etiketa biltzea, baina are meritu handiagoa du hori jateak, benetan! Eta amak dioenez ez dela janaririk bota behar… Ozta-ozta atera gara bizirik, eta, ospatzeko, Paradisu itsasontzian bidaia bat egingo dugu. Luxuzko sei egun, DENA BARNE! Guztia prest dugu… …Ametsezko itsas bidaiara joateko!!!

 Bost laguneko talde bat mendian galdutako ostatu batera doa, hango bakardadean beldurrezko telesail baten gidoiak idazteko. Iritsi bezain laster elurra hasiko du, eta elurte gogorrak guztiz isolaturik utziko ditu, ez argindarrik, ez telefonorik, ez internetik, ez ezer. Denbora pasatzeko eta beren lana betetzeko, terrorezko istorioak hasten dira asmatzen eta elkarri kontatzen, sutondoan. Terrore benetakoa, ordea, etxean bertan daukate zain, baita inguratzen dituen zuritasun amaigabe horretan ere…

Lizarralderen pertsonaiak begi, belarri eta usaimen dira hitz bilakatu bitartean. Eta paisaiaren barruan, izan urbanizatua edo basoa, hartzen du arnasa pertsonaia horrek, eta harekin nobelak.

Ez dakigu asko eleberri honetako protagonistaren biografiaz: dakiguna da Ramiro deitzen dela eta hegoaldea duela xede. Lanak huts egin eta etxerako itzuleran da Ramiro, zain duen familiaren ondora. Ez dugu haren iraganik ez etorkizunik ezagutzen, soilik eleberriko peripezien ibili xehean ikusi, hauteman, gogoetatutakoek ematen dute Ramiroren dimentsio humanoaren tamaina.

Literaturaren aterpea edo gaur egungo literaturaren baso ilunean soilgunea gogoko dutenei ederra eta atsegina gertatuko zaie Pello Lizarralderen Elur bustia eleberria.

 Pertsona normal batek dutxa hartu ostean, biluzik, ispiluari begira, bere buruari bizitzan egindako hautuez galdezka:

Gaur ez nator bat neure buruarekin.

Gaur bi nator, hiru nator, hamaika nator.

Gaur ez nator bat neure buruarekin.

Gaur ez dakit emakumezkoa edo gizonezkoa naizen.

Gaur ez nator bat neure buruarekin.

Gaur ez nator bat-man; bat-woman agian bai, bat-queer balitz hobe.

Gaur ez nator bat neure normaltasunarekin.

Pertsona normal bat udaletxerako bidean, kultura-zeini-egotzi kargu berria betetzera doan bitartean egindako gogoeta ez-normala:
Arrazoia. Legea. Araua. Norma. Zer egin daiteke normaltasunaren barrutik, zu zeu normala ez zarenean?
Aldarri politiko emozional bat: mingaina da nire hankatarte politiko bakarra.

 XIX. mendearen amaieran bizi-bizi dago Bilbo eta, Atxuriko eskolarako bidean, kaleko harrabotsak Lur eta Ametsen jakin-mina areagotu egin du. Aspaldi honetan ohartuta daude amona Anderek arazoak dituela tabako-fabrikan; piper egin eta amonari laguntzera joatea erabakitzen dute. Langileriaren bizimodua eta garaiko bidegabekeriak gertutik ezagutuko dituzte bertan.

 Amona Anderek Donostiara itzultzea erabaki du Lur eta Ametsekin, Francoren diktaduraren ondorioz, urteak Saran igaro ondoren. Ihes egin aurretiko bizimodua berreskuratu nahi du. Andereñoa zen Donostian, haurrei eskola ematen zien. Donostiara itzultzean zenbait trikimailu asmatu beharko dute ikastola martxan jartzeko.

 Felixek, Lur eta Ametsen lehengusuak, soldaduskara joateko gutuna jaso du. Haserre dago. Protesta egiteko asmoz irtengo da kalera Lur eta Ametsekin. Ustekabean, ordea, sekulako euri-zaparrada hasiko da, uholde bihurtuko dena. Herriko gaztetxea ere urak hartuko du. Musika, halere, ez da faltako

 Egunkarietan agertzen den pertsonaia famatua ez izan arren, Mararentzat aita da munduko pertsonarik miresgarriena. Hain da berezia eta hain daki gauza asko. Elkarte misteriotsu bateko ohorezko kide ere bada, gainera. Baina, zoritxarrez, munduko gizonik despistatuena ere bada, eta edonon galtzen ditu bere leopardo pastadun betaurreko kutunak: kalean zehar, postontzietan,… Behin Donostiako aquarium-eko marrazoen urontzi barruan ere bai. Halakorik! Ezetz asmatu non galdu zituen azkenekoz?

 Dino-Mikel Historia Naturalaren Museoan dago abentura liburu honetan! Mikel gaztea eta bere aita dinosauro-bilatzailea beren azken aurkikuntza handia erakustear daude: dinosauro-arrautzak!
Tiranosauro-arrautzak ikusgai jarriko dituzte milioika pertsonak ikus ditzaten, baina Mikel bakarrik konturatu da arrautzak...
IREKITZEAR DAUDELA! Handik gutxira, dinosauro-kumeak museoan aske ibiliko dira!