1949ko udan, Israelgo estatu sortu berriak destakamentu militar bat bidali zuen Negev basamortura, Egiptorekiko hegoaldeko mugara, eta krimen bat gauzatu zuten bertan. Zenbait hamarkada geroago, emakume palestinar batek gertakari horri buruzko artikulu batekin egin du topo, eta bidaia arriskutsu bati helduko dio lurralde okupatuetan zehar, egiaren bila.

Eleberri honetan Annie Ernauxek gizon batekin igarotako lehen gaua oroitzen du, kezka, min, indarkeria, lotsa eta isiluneez zipriztindutako erretratu intimoa osatuz.

Hain maiztua dagoen Machadoren “bidea ibiliz egiten da” horri egindako emendakina proposatzen digu Barriok: “Bidea galderak eginez egiten da. Halabeharraren bi zentzuekin (kasualitatea eta kausalitatea) jolas egiten dute agertokiaren erdian noraezean, nora ezean eta umezurtz agertzen zaizkigun pertsonaiek. Eta galderak pausatzen dizkigute, galdetzea bera balitz bezala giza indarrez ibilarazten dituzten tramankuluen energia berriztagarria. Galdera eta zalantza, nondik eta nora, zergatik eta zertarako. Iraganak eta orainak eta etorkizunari buruzko misterioaren eta ezjakintasunaren behe-lainoak inguratzen ditu pertsonaiak. Bertan daudela da ziur dakiten bakarra; eskaintzen diguten ziurtasun bakarra.