Ipuin-liburu honetan ez dago mamurik, baina gauzak ez doaz guztiz ondo. Istorio hauetan egunerokotasun nahasia agertuko zaio irakurleari; elementu fantastikoek desitxuratuko dute errealitatea istant batean. Unibertso honetan, pertsonaia guztiak dira ongi etorriak: saguei higuina dien zientzia ikerlaria, estralurtar arrosak ezagutu dituen gaztea, Mexikoko presondegi batean agertutako dokumentu bitxiak aztertuko dituen euskalduna, tabernako bezeroen elkarrizketak nahigabe entzuten dituen zerbitzaria, erlikiak aurkitzen dituen emakume-santa boteretsua, auskalo zeretik iheska doan korrikalaria, eta mendeku bila dabilen emakume taldea. Zazpi kontakizunek osatzen dute Espekulazioak. Arrate Egañak, bere estilo garbi, arin eta zuzenez, eta irudimena bidelagun, ipuin-sorta bitxia bezain erakargarria aurkeztu digu. Ohiko bere fikzioa koska bat gehiago estutu du oraingoan.

1936ko uztailak 17. Espainiar militar talde batek estatu kolpea egin du Errepublika eraitsi eta erregimen faxista bat ezartzeko. Loiolako kuarteleko militarrek kolpearekin bat egin dute baina herritarrek aurka egin diete.

Iruñetik, errekete karlistak, guardia zibila, armada eta espainiar Falangea indar matxinoei laguntzera abiatu dira, estrategia argi batekin: mugaren kontrola hartu eta Irundik Donostiarantz egitea, beren kideekin bat egiteko. Errepublikaren aldekoek, baina, bidea moztu diete Endarlatsan, gerraren norabidea aldatuz.

Erresistentzia horren aurrean, matxinatuek Oiartzunera jo dute, hura menperatu eta handik Donostiara egiteko. Bidean tropek, komandante zitalak buru, indarkeriazko arrasto basak utziko dituzte, herritarren eguneroko bizitza errotik aldatuz...

Zer gertatzen da gure esker onak adierazi aurretik hitzak galtzen ditugunean? "Esker onak" eleberrian, Delphine de Viganek oroimenaren eta isiltasunaren ertzak arakatzen ditu, gogoan gordetako zor txiki eta handien inguruan. Michka, adineko emakume bat, afasia pairatzen hasten da, eta esan nahi duena ezin adieraziz gelditzen da. Haren ondoan, Mariek eta Jérômek berriz topatuko dute bizitzaren esanahia, esker onaren ahalmenean eta zaurgarritasunaren edertasunean.

Euskal Herrian perretxikoak plazer gastronomikoa baino askoz gehiago dakarren zaletasuna dira. Gozatu egiten dugu bilketan, espezieen ezagutzan eta dastaketan.

Perretxikotan joatea aitzakia ederra da mendira joateko, baso edo zelai eder baten barrena ibiltzeko. Perretxikoak ezberdintzen jakitea, ezagutzea, nola batu behar diren jakitea… ezinbestekoa da.

Euskal Herriko perretxikoen gida berri honek hirurehunen bat espezieren berri ematen du. Ohikoenak eta zaletuek gehien ezagu tzen dituztenak dira. Beraz, tresna eragingarria jarri nahi du zaletu guztion esku, perretxikotan mendira goazenean zertan gabiltzan jakin dezagun. Hain zuzen, informazio zehatza eran tsi dio egileak zer espezie den aise jakiteko, ezaugarriak jaso, antzekotasunak eta desberdintasunak zehaztu eta jangarriak diren ala ez ebatzi ahal izateko.

Historia osoan ez da egon gaur egun bezalako aukerarik askotariko jakiekin elikatzeko, osasuna zaintzeko, konfort handiz bidaiatzeko zein etxe gozo batean bizitzeko, eta herritarrak jakitun daude ongizate-maila hori aurrerakuntza zientifiko eta teknologikoei zor zaiela. Horregatik, informazio zientifikoak interes handia pizten du ikus-entzuleen artean. Hedabideetan, beste horrenbesteko arreta eskaintzen zaie zientziarekin loturiko gaiei, publikoaren jakin-mina ase nahian, baina ez da beti asmatzen komunikazioarekin. Eragozleak ez dira gutxi: sasizientziaren oldarra, egungo ekosistema informatiboan atzematen diren fenomeno jakin batzuk, esaterako, informazioaren eta entretenimenduaren bat-egitea edo postegiaren goraldia, eta, eragozle garrantzitsua hau ere, kazetaritzako printzipioen ulerbide ezberdinak. Liburu honetan, zailtasun horiei aurre egin behar dieten zientzia-kazetariei bidegile-rola joka dezatela gomendatzen zaie, hau da, gutxiago kezka daitezela datuak jakinarazteaz, eta ardura handiagoa ipin dezatela informazioari testuingurua ematen, hitz eta kontzeptu teknikoak azaltzen eta albistearen alderdi garrantzitsuak azpimarratzen.

2018 eta 2022 urteen bitartean egoera nabarmen bik aldatu zuten euskal literaturaren panorama. Bost deialdiko epe horretan euskal emakume idazleek lau aldiz irabazi zuten sorkuntzako Euskadi Saria: Eider Rodriguezek, Irati Elorrietak, Karmele Jaiok eta Uxue Apaolazak. Era berean eta garai berberean eragina sarietatik itzulpenetara zabaldu zen, eta egile horien kontakizun lanek zein Katixa Agirrerenak, gazteleraz ere arrakasta lortu zuten. Liburu honek gertakari biok hartu ditu abiapuntu euskal emakumezkoen literaturari buruzko azterketa zehatza eskaintzeko asmoz.

2025eko Urruzuno sariketa irabazi duten gazteen testuekiko liburua. Ipuinak eta olerkiak aurkitzen dira bertan. Funtsean, Bigarren Hezkuntzako ikasleen artean literaturazaletasuna sustatzea eta biharko balizko idazleak detektatzea da sariketa honen helburu nagusia.

Katik jakin-min handia dauka baina ez du eskola maite. Zurtz sentitzen da eta dozena erdi urte falta du adinez nagusi izateko. Gari umezurtz-etxe batean hazi zen. Laurogei urte dauzka, baina pirata bat dirudi bere belarritako eta mototsarekin. Artista askea dela esaten du, eta ez duela inoiz zergarik ordaindu. Katiren aitak gela bat jarri dio ganbaran, soilik argazkitik ezagutu duen aitaren iguala delako: haren anaia bikia.

Zahartzaroaz doa liburu hau, batez ere muga guztiak kontuan izanda ere maila handi batean geure buruaren jabe izan nahi eta ahal dugun zaharroi buruz, ez buruak edo gorputz osoak kale egin ondorengo zaharrei buruz. Erdi Aroko mapetan, mapagilearentzat ezezagunak ziren lurraldeak seinalatzeko, "hic sunt dracones" jartzen zuten, hemen herensugeak daude. "Terra ignota" edo "terra incognita" ere esaten zitzaion. Bada, belaunaldi oso bat abiatu da herensugez jositako lurralde ezezagun horietan, maparik gabe, baina iparrorratz bat eskuan. Autonomia da iparreko izarra, zaharrok pertsona orok dituen eskubideen jabe garela.

Irudimenak bi aho ditu, gutxienez bi, zein baino zein hezeago. Arnas bihurtu ginen ibilera hartan, lurrari emanak, aireari emanak. Narrua huts, hats, ez narrats, narruari hats. Nola soinu baten bibrazioa, hezurretan. Nola sentsazio lipar hori bihurtzen den memoria zati bat. Nola animaliaren dardara heredatu dugun. Hazi baten antzera, indar horren guztiaren intentsitatean. Horrela biziraun dute hotsek. Horrela biziraungo gaituzte, hitzak barne, edozein eztarriko zintzurretan, paisaiako marketan, txorien kantuan, belarri-zuloetan, ahoen harreman erotikoan. Narrugorrik gorputzetik idatzitako liburua da, entzumenetik pentsatua, bizitzatik bibratua. Fisikoa, prekarioa, zaurgarria, transzendentala. Eta ibilian zentzu bat ehuntzen doa. Paisaia mota bat. Idazketak eratzen duen espazio sozialean.