Itsasoak zeharkatu ostean, Simón eta David izeneko haurra lur berri batera heltzen dira. Ez dakigu zergatik datoz ihesean, ez dakigu ezer haien iraganaz. Lur berri hartan izen eta adin berri bat ematen dizkiete, eta bertako hizkuntza ikasten dute: gaztelania. Lur hartatik Novillako Birkokapen Zentrora abiatzen dira helburu bikoitzarekin: bizitoki bat eta haurraren ama bilatzea. Novillan daudela, hango funtzionarioek arretaz artatzen dituzte, baina ez dituzte beren arazoak konpontzen, burokrazia kontuak direla eta. Arazo burokratiko horiek konpondu bitartean, Simónek lana bilatzen du moilan zamaketari gisa. Zamaketari gehienak Simón eta Daviden egoera berean daude, iheslariak dira. Hala ere, ez dute arazorik beren iragana ezabatzeko. Simóni, ordea, kosta egiten zaio hori egitea. Galderak egiten dizkio bere buruari, gauzak zalantzan jartzen ditu, gainerakoek egiten ez duten bezala. David, berriz, haur bizkorra da, ameslaria, eta munduari buruzko ideia xelebreak ditu. Ideia horien erruz arazoak izango dituzte hango agintariekin. Haurrak Don Kixote bezalakoa izan nahi du, ez ditu gauzak diren bezala onartzen.

Logela batean atseden hartzera behartu dute Jane. Isolatuta sentitzen da, itogarria egiten zaio lekua. Hormetako irudi arraroak aztertzen hasten denean, espero ez zuena aurkituko du, eta itzulerarik gabeko egoera batera iritsiko da.
Charlotte Perkins Gilman-en narrazio hau erreferentzia saihestezina da Ipar Amerikako literaturan, eta irakurketa feminista ugari eragin ditu.
 

Bakegilearen Otoitza - Bakearen aldeko Otoitz hau-, "San Frantziskoren Otoitza" izenez ere ezaguna da; eta gure gaurko munduan lausoki zabalduriko espiritualitate frantziskotarraren adoerazgarriak nabarmentzen dizkigu.
Otoitz hau ez da asisko Frantzisko historiko hark berak zuzenean idatzia, baina bai haren ildokoen fedeko San Frantziskoren espiritualitateak sortua. Asisko Frantzisko da otoitz honen aita espirituala; bera da egilea, "egile" hitzaren adierarik sakonen eta zabalenean.
asisko Frantzisko bizi izan ez balitz, seguru asko ez zuten sekula idatziko ez zabalduko otoitz hau, eta are gutxiago bihurtuko zen, bihurtu den bezala, gaur eguneko otoitzik ekumenikoetariko.
 

Azkarregi doan mundu honetan istant batzuk bizitzeko eta partekatzeko aukera eman nahi dizut, irakurle hori: zure esku daude, beraz, Euskal Herriko bideetan barna orbela kraskatzean, zapaltzean, usaintzean, ukitzean, ikustean eta aditzean sortutako haikuak, Orbel azpiko haikuak.

Zoritxarrekoa sentitzen da Simon, gurasoek ez diote jaramonik egiten, eta eskolakideek ere ez (Maider kenduta). Horregatik eroriko da egun batez Ipuinen Mundura: han bizi dira Txanogorritxo, Peter Pan, Lamiak, Merlin, Aladino... eta haien artean, ipuin batetik bestera mugituz, bera bezala bizidunen mundutik joandako haur “zorigabeak”. Bizitzak abentura etengabea dirudi Ipuinen Munduan, baina han ere arazoak sortuko dira, gehiegi baitira zorigabeak, eta haiei erasotzen hasiko dira ipuin batzuetako protagonistak.
Bi planotan kontatuta dago nobela: errealitatearena batetik, Simonen familia eta eskolako arazo eta gorabeherekin, eta Literaturaren planoa bestetik, mundu osoko hainbat ipuinen bidez; ederki josi dute bi maila horien arteko lotura Arrate Egañaren historiak eta Iñaki Holgadoren ilustrazioek.
 

Diseinu Grafikoari lanbide-izaera aitortuta, eta ikuspuntu didaktiko batetik, diziplina hau "tailerraren" zentzu itxian planteatzen da, ekintzan egituratuta. Proiektu erreal baten gainean "eginez ikasi" ideian oinarritutako ikuspegi honetatik, eta berariazko proposamen metodologikoarekin, UPV/EHUko Udako Ikastaroetako Diseinu Grafikoko Tailerrean sortutako hamar kartelen aurretiko gogoetak, prozesu sortzailea, emaitzak, eta esanahien analisiak erakusten ditugu liburu honetan. Aipatutako Ikastaroen iragarkirako eta sustapenerako diseinatuak izan diren kartel hauek, Diseinu Grafikoa nahitakotasuna duen egintza diskurtsibo eta komunikatibo - "komun"ean jartzearen egintza- bezala ulertzen duen planteamendua ilustratzea nahi dute.
 

Reconociendo al Diseño Gráfico su carácter de oficio, y desde una perspectiva didáctica, esta disciplina se plantea en un sentido estricto de "taller", estructurado en la acción. Desde este enfoque basado en el "aprender haciendo" sobre un proyecto real, y con una propuesta metodológica específica, en este libro mostramos las reflexiones previas, el proceso creativo, los resultados, y los análisis de significados, de diez carteles creados en el Taller de Diseño Gráfico de los Cursos de Verano de la UPV/EHU en San Sebastián. Estos carteles, diseñados para el anuncio y promoción de los propios Cursos, pretenden ilustrar el planteamiento del Diseño Gráfico como acto de intencionalidad discursiva y comunicativa -de puesta en "común"-.
 

Agosti Xaho (1811-1858) izan da denbora berean berriketari, idazle, politika-gizon, historialari, filosofo, hizkuntzalari, etabar. Izigarriko oroitzapena utzi du ala Baionan, L’Ariel bere kasetarekin 1848an otsaileko Iraultzaren eragile handienetarik izan baitzen, ala Zubero Basabürüan, han sortua eta hango kontseilari nagusi izan baitzen