AURKEZLEA.- Garagardoa asmatu zuenak pertsona jakintsua izan behar zuela esan zuen Platonek. Baina ez dago argi nork eta noiz aurkitu zuen. Non bai, gutxi gorabehera: ekialde hurbilean hasi ziren egiten eta edaten.
Historialari batzuen arabera, nekazaritzaren sorrerarekin batera hasi zen gizakia garagardoa egiten, duela hamar mila urte baino gehiago. Ogia eta garagardoa aldi berean aurkitu zituzten haien ustez. Bere logika du. Bi kasuetan abiapuntua bera baita: zereal hartzitua. Garagardoaren jatorria Sumer eta Mesopotomiako zibilizazioetan bilatu behar da batez ere. Taulatxo hau ordainagiri bat da,  lau litro eta erdi garagardo jaso zituen norbaitek emandakoa.
Egipton garagardoari jainkozko jatorria eman zitzaion, Osirisen oparia izan zen. Oinarrizko elikagaia zen antzinako egiptoarrentzat, eta baita sendagaia ere.

Greziarrek nahiago zuten ardoa, garagardoa baino. Txinan arta txikiarekin eta arrozarekin egiten zen eta erromatarrei zor diegu “zerbeza” izena, “zerebizia” deitzen zioten garagardoari, Zeres jainkosaren omenez. Garagardoaren eta erlijioaren arteko lotura beraz aspaldikoa da.

Europan erlijio-ordenek XIII. mendera arte kontrolatu zuten negozioa. Lupulua iritsi zenean, ordea, garagardoa monasterioetatik atera zen, luzaroago kontserbatzen zen, eta horrela errazago egiten eta banatzen zuten.
Garagardo modernoa, orain edaten duguna bezalakoa, orduan hasi zen.